HOME | Irenaeus Home | Previous - Next ... (p. 125): Perry 351.

Fabula 46. Hinnulus.

Dicebat aliquando Hinnulus Cervo patri suo: Miror, pater, quid causae fit, quod cum tu canibus longe praestes, cursu ac celeritate pedum, insuper corporis proceritate, et caput tuum nobile ramorum pondus exornet armetque; tu tamen ita eos timeas, ut contra ipsos solius fugae praesidium sumas. Tunc Cervus: Verum dicis, O fili, et ipse aliam huius rei causam nescio, praeter Naturam, quae me adeo pavidum fecit, ut, ad odorem aut latratum canum, protinus in fugam vertar. Sic pusillanimes timidosque nulla ratio firmat.

Dicebat aliquando Hinnulus

Cervo patri suo:

Miror, pater, quid causae fit,

quod cum tu canibus longe praestes,

cursu ac celeritate pedum,

insuper corporis proceritate,

et caput tuum

nobile ramorum pondus

exornet armetque;

 tu tamen ita eos timeas,

ut contra ipsos

solius fugae praesidium sumas.

Tunc Cervus:

Verum dicis, O fili,

et ipse

aliam huius rei causam nescio,

praeter Naturam,

quae

me adeo pavidum fecit,

ut, ad odorem aut latratum canum,

protinus in fugam vertar.

Sic pusillanimes timidosque

nulla ratio firmat.