HOME | Irenaeus Home | Previous - Next ... (p. 57): see Abstemius

Fabula 14. De Rustico.

Cogitavit aliquando fanaticus quidam Agricola melius esse, si triticum absque aristis, aut aristae sine barbulis nascerentur. Postulavit id a Cerere et impetravit, existimans fore ut grana inde maiora crescerent, nec metentium manus laederent. Sed illico miserum paenituit voti sui: nam ubi spicae creverunt ad messem, ardore solis inaruerunt et ab avibus impune depastae sunt, his involucris ac tegumentis antea, quasi tot telis, armatae. Quod videns Rusticus ingemuit, dicens: Heu me infortunatum et stolidum, qui opus Dei magna sapientia conditum emendare volui, et perdidi! Ex quo docemur nos committere debere arbitrio Dei, et nil ab eo petere, quam quod ipse novit et melius esse iudicavit.

Cogitavit aliquando

fanaticus quidam Agricola

melius esse,

si triticum absque aristis,

aut aristae sine barbulis

nascerentur.

Postulavit id a Cerere

et impetravit,

existimans fore

ut grana inde maiora crescerent,

nec metentium manus laederent.

Sed illico

miserum paenituit voti sui:

nam ubi spicae creverunt ad messem,

ardore solis inaruerunt

et ab avibus impune depastae sunt,

his involucris ac tegumentis

antea, quasi tot telis, armatae.

Quod videns

Rusticus ingemuit, dicens:

Heu me infortunatum et stolidum,

qui opus Dei

magna sapientia conditum

emendare volui,

et perdidi!

Ex quo docemur

nos committere debere

arbitrio Dei,

et nil ab eo petere,

quam

quod ipse novit

et melius esse iudicavit.