HOME | Irenaeus Home | Previous - Next ... (p. 201): Abstemius

Fable 83: Agricola et eius Militia Mercaturaque

Quidam Agricola videns iuvenes sodales suos e militia redire divites, coepit de ineeunda militia cogitare, et taedere vitae prioris, tot laboribus exercitae, tam modicis compendiis; et venditis bobus, capris, ovibus, supellectile, emit equum et arma, et militiae nomen dedit. Non diu post, pugnatum est, sed infeliciter respectu novi militis, qui strenue licet decertans, cuncta quae habebat perdidit, et nil nisi vulnera multa recepit, militiae igitur renuntians, decrevit vacare mercaturae, ex qua maius lucrum, minus periculum speraret. Praediis igitur quae supererant venditiis, et inde comparatis mercibus, mari se commisit, fortunam retentaturus; sed infelicior, exorta tempestate, navi submersa, in undis periit, exemplum et spolium factus fallacis ac dolosae fortunae, ut satius sit, ipsi non credere et fidere, sed quemque sua sorte debere esse contentum.

Quidam Agricola

videns iuvenes sodales suos

e militia redire divites,

coepit

de ineeunda militia cogitare,

et taedere vitae prioris,

tot laboribus exercitae,

tam modicis compendiis;

et venditis

bobus, capris, ovibus, supellectile,

emit equum et arma,

et militiae nomen dedit.

Non diu post,

pugnatum est,

sed infeliciter

respectu novi militis,

qui strenue licet decertans,

cuncta quae habebat

perdidit,

et nil nisi vulnera multa recepit,

militiae igitur renuntians,

decrevit vacare mercaturae,

ex qua

maius lucrum,

minus periculum speraret.

Praediis igitur quae supererant

venditiis,

et inde comparatis mercibus,

mari se commisit,

fortunam retentaturus;

sed infelicior,

exorta tempestate,

navi submersa,

in undis periit,

exemplum et spolium factus

fallacis ac dolosae fortunae,

ut satius sit,

ipsi non credere et fidere,

sed

quemque

sua sorte

debere esse contentum.